Τι είναι η Κριτική Παιδαγωγική;
Η Κριτική Παιδαγωγική αξιοποιεί τις ιδέες και τις απόψεις, της κριτικής θεωρίας που ανάπτυξε η Σχολή της Φρανκφούρτης. Η αποδοχή των απόψεων της κριτικής θεωρίας, δημιούργησε ένα νέο μοντέλο θεώρησης της παιδαγωγικής επιστήμης. Το οποίο κυοφορήθηκε από Αμερικάνους και Ευρωπαίους φιλοσόφους και κοινωνιολόγους. Οι κύριοι εκπρόσωποι της κριτικής θεωρίας ήταν, ο Max Horkheimer , ο Walter Benjamin , ο Theodor L. W.Adorno και ο φιλόσοφος Herbert Marcuse . Η κριτική θεωρία επιτάσσει μια διαρκή αμφισβήτηση των αρχών και ασκεί κριτική σε καίρια κοινωνικά φαινόμενα. Έχει ως σκοπό, μέσα από την γνώση, την κατανόηση και την διαλεκτική, να άγει στην αποδόμηση της κοινωνίας και στην αλλαγή των κοινωνικών συνθηκών.
Διαφορετικές θεωρήσεις
Στο ερευνητικό ενδιαφέρον τίθεται η αιτία ύπαρξης του φαινομένου. Δηλαδή το γενεσιουργό αίτιο της δημιουργίας των γεγονότων, κυρίως των κοινωνικών αλλά και η χειραφέτηση του ανθρώπου (Κρίβας, 2007).
Επιπροσθέτως, αναδεικνύονται νέες θεωρήσεις, όπως η θεώρηση του χρόνου ως κοινωνικο-ιστορικό φαινόμενο. Στην Κριτική Παιδαγωγική, οι προσλαμβάνουσες είναι από τις θέσεις της Σχολή της Φρανκφούρτης.
Αλλά και από προσεγγίσεις όπως ο φεμινισμός ή οι πολυπολιτισμικές θεωρήσεις. Επίσης σχετίζονται με τον νεομαρξισμό, τον κριτικό εγγραμματισμό και από την εξέταση των θεωριών των Gramsci, Freire, Dewey, Lyotard και Derrida.
Ενώ τέλος αξιοποιούνται και εξετάζονται έννοιες όπως «μεταμοντερνισμός και μεταδομισμός», ηγεμονία και απελευθέρωση (Γρόλλιος & Κάσκαρης, 1997).
Οι κύριοι εκπρόσωποι της Κριτικής Παιδαγωγικής είναι οι M. Apple, P. Freire, H.Giroux, S. Aronowitz, J. Mezirow , P. McLaren, D. Macedo.
Οι διαφοροποιήσεις μεταξύ των εκφραστών της , έχει ως αποτέλεσμα να μην υπάρχει ένας ορισμός της Κριτικής Παιδαγωγικής (Γούναρη & Γρόλλιος, 2010), ωστόσο συγκλίνουν στην εξέταση, τη μελέτη και την ανάλυση των επιδράσεων των κοινωνικών διαδικασιών, στην παιδαγωγική.
Στην εξέταση της εκπαίδευσης εμφανίζονται όροι όπως αλλοτρίωση, χειραφέτηση, δημοκρατικό όραμα(Πέτρου, 2011), ενώ γίνεται λόγος για κοινωνικοπολιτική εξάρτηση της παιδείας (Κρίβας, 2007).
Περίληψη εργασίας
Στην πορεία της εργασίας, θα αναδυθεί ο τρόπος με τον οποίο, οι θεωρίες της Κριτικής Παιδαγωγικής (Κ.Π), συμβάλλουν στην ανάπτυξη ενός πλαισίου κατανόησης των κοινωνικών φαινομένων. Αλλά ακόμα θα γίνει αναφορά στη συμβολή της στην εκπαιδευτική πολιτική και στον τρόπο που θα αποτελέσει η θεωρία, εργαλείο για την ανάλυση των προοπτικών των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών(Α.Π.Σ).
Επίσης, θα εξετασθεί η Κριτική Παιδαγωγική, αναφορικά με την ύπαρξη των θεωριών της στο Ελληνικό Εκπαιδευτικό Σύστημα.
Για αυτόν το σκοπό, θα παρουσιαστεί αρχικά, μια κριτική ανάγνωση του Γενικού Μέρους του Α.Π.Σ. Ενώ, στο τέλος της εργασίας θα αξιολογηθεί το γνωστικό αντικείμενο της Κοινωνικής και Πολιτική Αγωγής, όπως παρουσιάζεται την Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, στην Γ’ τάξη του Γυμνασίου, ως προς την δομή, τους ειδικούς στόχους και το περιεχόμενο.
Εν κατακλείδι, σκοπός της εργασίας είναι να προάγει την αποδόμηση του Α.Π.Σ και της εκπαιδευτικής πολιτικής, επισημαίνοντας τα «κενά» σημεία και νοήματα όπως σκιαγραφούνται στο γενικό μέρος και διαθεματικό ενιαίο πλαίσιο του ισχύοντος προγράμματος σπουδών.
Research: Critical Theory
Διάβασε την έρευνα πατώντας εδώ.
